Can Yücel

Bu kadar da ısıtmazdı belki de bahar güneşleri,

her kaybedişin ardından hayat yeniden başlamasaydı eğer.

Can YÜCEL

Senin için O ne dediler.

Hayattaki gülen yüzüm, dedim…

Can YÜCEL

KİBAR HIRSIZIN TÜRKÜSÜ

Anamın ipiyle indim gökdelen damınızdan

Kelebek gibi girdim kelebek camınızdan

Taksinize mülkünüze dairenize...

Heceleyerek üzerinde ayak ve el uçlarımın

Belledim seyyarenizi ve kelimelerinizi...

Gözlerinize baktım, mukaddes ciltlerinize, büfelerinize

Vesairenize...

Şiir fenerimle de baktım, son çığlık!

Aşk yokmuş sizde beş paralık!

Gidiyorum ben boşçakallar

Sıçmışım ortalık yerinize

Kıçımın fosforuyla aydınlanın siz artık

Can YÜCEL

Ne kadar çok elimiz varmış meğer!

İlkin, senin elinle tutuşan benimki

Sonra çocuklarınki

Gençlerinki

Tekel işçilerininki

Sonra, ellerin elleri

Ne kadar çok elimiz oldu, baksana,

Tutuşa tutuşa

Bir orman yangını gibi.

Can Yücel

Şiirlerinde küfür etme diyorlar usûlsüz,

Lan bu kadar orospu çocugunu nasıl anlatayım küfürsüz.

Can YÜCEL